ماه مهر است و بعضی از مدارس کشور، به صورت حضوری یا نیمه حضوری، میزبان فرزندان ما هستند. سوالات و درگیری های ذهنی زیادی برای پدر مادرها به وجود آمده و از آنجایی هم خودم هم شرایط مشابه شما را داشتم، یک «قرار بین والدین و معلم های مدرسه» پسرم نوشتم.
هدف از قرار، در درجه اول سلامتی بچه هامون، در درجه دوم، سلامتی معلم ها و خانواده هاشون، در درجه سوم، سلامتی خانواده بچه ها و حلقه های افراد نزدیک به این گروه ها هست که معمولا با افراد پرخطری مثل دیابتی ها، خانم های باردار و ... هم در تماس هستند.
البته هنوز هم خطر ناقل بودن بچه ها، بیشتر از بزرگسالان است. و این مسئله، لزوم رعایت جدی تر دستورات پیشگیرانه را بجز توصیه های علمی و پزشکی(مدرن و سنتی)، می طلبد:
۱. همانطور که اطلاع دارید، مهمترین عامل پیشگیری از بیماری کووید-۱۹، ماسک زدن و رعایت فاصله حداقل دو متر است.
۲. توجه کنید که برای دویدن ایمن و بدون ماسک، فاصله ۱۰ متر توصیه شده است.
۳. ماسک توصیه شده هم حداقل باید سه لایه باشد و حتما یک لایه آن از جنس ملت بلون باشد. یعنی اگر قصد دارید- و بسیار هم توصیه می‌شود که بخاطر محیط زیست- از ماسک پارچه ای استفاده کنید، حتما به جز توجه به جنس پارچه لایه های ماسک، یک جیب برای گذاشتن ملت بلون یکبار مصرف داشته باشد.
۴. مشکل سویه دلتای کووید-۱۹ این است که حتی میتواند در فضای باز و زیر پانزده ثانیه بین افراد منتقل شود؛ توصیه می‌شود که در تجمعات، به هیچ عنوان ماسک پایین آورده نشود و حتی دست داخل ماسک برده نشود.
۵. بنابراین یکی از راههای اصلی انتقال، میتواند هنگام زنگ های تغذیه یا ورزش بچه ها باشد.
من با مشورت با تعدادی از همکاران و با نظر به بعضی از قوانینی که در مدارس داخلی یا خارجی، هنگام اپیدمی کووید وجود داشته است، مواردی به ذهنم رسید که در ادامه مطلب خواهم گذاشت.
بعضی قرار و مدارهای کوویدی بین اولیای دانش آموزان و اولیای مدرسه برای پیشگیری از بیماری
- به محض شک یا داشتن علایمی مانند تب، گلودرد، سرفه، سردرد، کاهش بویایی و چشایی، اسهال، استفراغ و حتی علایم آلرژی فصلی، «در کودکتان یا یکی از افرادی که کودک شما با او در تماس بوده»، از فرستادن بچه به مدرسه امتناع کنید.
حداقل سه روز، علایم را پایش کنید.
و بعد از آن، با مشورت با یک پزشک، بچه را قرنطینه کنید یا به مدرسه بفرستید.
- پیشنهاد می‌شود یک معلم با تعداد مشخصی از بچه ها سر و کار داشته باشد، و بچه های کلاس‌های مختلف در مدرسه، با هم حداقل تماس را داشته باشند؛ تا اگر بیماری کووید در یکی از کلاس‌ها رخ داد، معلم و همه دانش آموزان آن کلاس، قرنطینه شوند.
- پیشنهاد می‌شود که در مدارسی که شرایطش را دارند، از والدین پزشک یا سایر کادر درمان، بصورت چرخشی و آنلاین استفاده کنند تا در مورد قرنطینه کردن یک بچه، یا حتی یک کلاس، مشاوره به موقع انجام شود.
- مسئولین مدرسه، هر بچه ای که کوچکترین علایم کسالت را دارد، بصورت سختگیرانه، به خانه بفرستند.
- چیدمان میز کلاس ها طوری باشد که حداکثر فاصله بین بچه ها حفظ شود.
- هر بچه، اسپری الکل مجزا داشته باشه یا خود معلم موقع تغذیه به دست همه الکل بزند.
- نظر من این است که زمان حضور بچه ها، در حداقل زمان ممکن باشد تا در مدرسه چیزی نخورند. اگر امکانش نیست، میتوان این قانون را گذاشت که بچه ها موقع تغذیه حرف نزنند. یا اگر شرایطش وجود دارد، برایشان فیلم های کوتاهی موقع تغذیه بگذارند تا کمتر صحبت کنند.
- همچنین می توان یک پاکت کاغذی برای ماسکها کنار هر میز چسبانده شود تا بچه ها موقع خوردن تغذیه، ماسکشان را آنجا بگذارند.
اگر موارد کاربردی دیگری، به نظر شما هم می‌رسد در کامنت ها بنویسید تا اگر مناسب بود، به متن این پست اضافه شود.
همگی سلامت باشید
و کرونا از همه شما دور باشد!
پزشک و متخصص طب ایرانی (MD_PhD)
کپی مطالب ، با ذکر نویسنده و لینک سایت اخلاقی و مجاز است.
